Pengkritik dianggap sebagai psikik songsang.[3] Wawasan itu diungkapkan sejak awal lagi oleh Gotthold Ephraim Lessing sebagai "bukan setiap pengkritik ialah genius, tetapi setiap genius dilahirkan sebagai pengkritik... genius memiliki bukti kepada semua peraturan pada dirinya." Bertentangan dengan pengkritik berorientasi luaran dan bersandar budaya, Jane Kneller, seorang sarjana Kant, mengemukakan ungkapan itu untuk menonjolkan bahawa "genius menunjukkan kebebasannya bukan dengan mengabaikan semua peraturan, tetapi dengan menerbitkan peraturan daripada peraturan yang sedia ada".[4]